Η πανδημία αποτέλεσε τον καταλύτη και τον επιταχυντή για την ανάδυση, την επιβολή ή την (προσωρινή τουλάχιστον) επικράτηση μιας σειράς θεσμικών και κοινωνικών πρακτικών, περιορισμών, συμπεριφορών και μορφών οργάνωσης του κράτους, της οικονομίας, της απασχόλησης, της εκπαίδευσης, του δημόσιου χώρου, της υγειονομικής προστασίας και των ανθρώπινων σχέσεων.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η πανδημία του νέου κορωνοϊού, COVID-19, έχει επηρεάσει κάθε πτυχή της καθημερινότητας του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι συνέπειες της μαζικής έξαρσης της νόσου σε οικονομικό επίπεδο είναι πρωτοφανείς, με σημαντικούς χρηματιστηριακούς δείκτες να αγγίζουν ιστορικό χαμηλό και με την τιμή του αργού πετρελαίου στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να σημειώνει πτώση 130% σε αρνητική τιμή, για πρώτη φορά στην ιστορία. Πέραν όμως των περισσότερο τεχνικού χαρακτήρα χαρακτηριστικών της ονομαζόμενης πλέον «κρίσης του κορωνοϊού», η ύφεση επηρεάζει, κατ’ ουσία, την πολιτική οικονομία και την κοινωνία. Το κράτος καλείται, επομένως, να λάβει μέτρα που αφορούν όχι μόνο την επανεκκίνηση της οικονομίας, αλλά και, πρωτίστως, την προστασία της δημόσιας υγείας.