Έλεγχος εισόδου στο αεροδρόμιο του Αμβούργου, 25.11.2021
Το PLF για Γερμανία, σε περίπτωση τεχνικού προβλήματος, μπορεί να συμπληρώνεται έντυπα και να αποστέλλεται ταχυδρομικά μια ημέρα μετά την άφιξη στη χώρα. Το έμαθα με πολύ επώδυνο τρόπο.
Αποφάσισα να δημοσιοποιήσω μια πρόσφατη, εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία που είχα ταξιδεύοντας από Αθήνα προς Ντίσελντορφ με την Aegean διότι θεωρώ ότι ξεπερνά τα στενά προσωπικά όρια και αφορά περισσότερο κόσμο. Πρόκειται για μια πρακτική που κληροδότησε η πανδημία: τη συμπλήρωση του PLF (Passenger Locator Form).
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στις 8 Φεβρουαρίου πετούσα από Αθήνα για Ντίσελντορφ. Δεν είχα αποσκευές, ωστόσο είχα καλέσει ταξί για να είμαι δυο ώρες νωρίτερα στο αεροδρόμιο και είχα κάνει εγκαίρως ηλεκτρονικό check in αμέσως μόλις μου δόθηκε η δυνατότητα. Πίστευα και ήθελα να τα έχω κάνει όλα σωστά. Όμως, όχι. Μου είχε διαφύγει εντελώς να συμπληρώσω το PLF, την ειδική φόρμα εισόδου που απαιτείται για τη Γερμανία. Δεν επικαλούμαι κανένα ελαφρυντικό, καμία δικαιολογία. Το είχα ξεχάσει. Το συνειδητοποίησα όταν πλέον έπρεπε να επιβιβαστώ στο αεροπλάνο δείχνοντας το διαβατήριο (είχα το γερμανικό μαζί μου) και το πιστοποιητικό εμβολιασμού (τρεις φορές εμβολιασμένη).
Με ύφος εξαιρετικά επιτιμητικό με πληροφόρησαν ότι μπορώ να το συμπληρώσω ηλεκτρονικά μέχρι να επιβιβαστώ. Προσπάθησα, αλλά ήταν αδύνατον να μπω στην κατάλληλη γερμανική ιστοσελίδα. Παρουσιαζόταν η ένδειξη ότι δεν υπήρχε σύνδεση με τον server και η αγωνία μου ήταν μεγάλη. Το έδειξα στους υπαλλήλους, οι οποίοι δεν είχαν την παραμικρή διάθεση να με βοηθήσουν. Τους παρακαλούσα να κάνουν κάτι με κάποιο τρόπο, αλλά μου ανακοίνωσαν ότι η supervisor είχε αποφασίσει ότι δεν μπορούσα να πετάξω. Τους κοιτούσα έντρομη και σοκαρισμένη. Δεν μου επέτρεψαν να επιβιβαστώ. Έπαθα σοκ, άρχισα να κλαίω όταν κατάλαβα ότι οι πόρτες του αεροπλάνου είχαν πλέον οριστικά κλείσει. Δεν μου μιλούσε κανείς. Ένιωθα αβοήθητη. Είχαν πράξει κατά την άποψή τους το σωστό και εγώ ‘τιμωρήθηκα’ όπως μου άξιζε γιατί δεν είχα συμπληρώσει το έντυπο. Πίστευα αφελώς πως ίσως μου επέτρεπαν να μπω σε μια επόμενη πτήση έχοντας πλέον συμπληρώσει το PLF. Μου είπαν ξερά πως έπρεπε να αγοράσω καινούργιο εισιτήριο. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που συνέβαινε.
Μάλιστα έδειξαν να ενοχλούνται από την παρουσία μου και δυο πολύ ευγενικοί αστυνομικοί με απομάκρυναν και με συνόδευσαν μέχρι το εκδοτήριο της Aegean για να αγοράσω καινούργιο εισιτήριο. Έπρεπε να πληρώσω 264 ευρώ για να πετάξω την επόμενη μέρα. Συν τα έξοδα με το ταξί, έφθαναν σχεδόν τα 400 ευρώ. Όταν έδωσα την EC κάρτα της Deutsche Bank με πληροφόρησαν με περισσή αγένεια πως δεν την δέχονται και να προχωρήσω σε ανάληψη μετρητών. Πουθενά μέχρι τότε στην Αθήνα δεν μου είχε τύχει κάτι παρόμοιο. Έπρεπε πάλι εγώ να βρω μια εναλλακτική.
Το αεροδρόμιο στην Αθήνα
Η έντυπη διαδιακασία υπάρχει
Για να μην τα πολυλογώ όμως, άρχισα να συνέρχομαι σιγά-σιγά και να σκέφτομαι πως η παραλειψή μου δεν μπορεί να δικαιολογεί μια τέτοια αυστηρότατη ‘τιμωρία’. Ζήτησα να μιλήσω με τον υπεύθυνο ή με εκπρόσωπο του γραφείου Τύπου, αλλά και πάλι δεν μου έδιναν πληροφορίες. Μετά από αρκετές ώρες και αφού κατάφερα μέσω του γραφείου Τύπου του αεροδρομίου να βρω όντως το γραφείο Τύπου της Aegean και να με ακούσουν, διότι πλέον δεν ήμουν μια απλή πολίτης που δεν επιβιβάστηκε, αλλά μια δημοσιογράφος ενός διεθνούς μέσου, η συμπεριφορά άλλαξε άρδην. Η ευγένεια και οι καλές προθέσεις περίσσεψαν. Την επόμενη μέρα μάλιστα αναβαθμίστηκε ευγενικά το εισιτηριό μου σε business και εν τω μεταξύ έχουν κινηθεί διαδικασίες αποζημίωσης.
Επιστρέφοντας στη Γερμανία ανακάλυψα έκπληκτη ότι το Γερμανικό Υπουργείο Υγείας είχε προβλέψει πως σε περίπτωση τεχνικού προβλήματος συμπλήρωσης του PLF, ο επιβάτης φθάνοντας στη Γερμανία έχει μια ημέρα περιθώριο να το στείλει σε έντυπη μορφή ταχυδρομικά σε μια συγκεκριμένη υπηρεσία στο Μανχάιμ* (https://www.bundesgesundheitsministerium.de/en/coronavirus/infos-reisende/faq-tests-einreisende.html). Είχε προβλέψει δηλαδή τα αυτονόητα, ότι στην ανάγκη θα πρέπει να καταφύγουμε και πάλι στο χαρτί. Υπάρχουν ηλικιωμένοι, ασθενείς ή απλά άνθρωποι που δεν έχουν ή δεν θέλουν να έχουν πρόσβαση στην ψηφιακή τεχνολογία. Δεν υπάρχει νόμος που να μας υποχρεώνει να έχουμε κομπιούτερ ή έξυπνο κινητό. Άλλωστε στόχος της τεχνολογίας είναι να διευκολύνει και όχι να δημιουργεί αδιέξοδα. Σπουδάζοντας Νομικά μάθαμε για την σπουδαία αρχή της αναλογικότητας. Μια βασική αρχή στις δημοκρατίες. Το βάρος της τιμωρίας είναι ανάλογο του αδικήματος. Να μην σου επιτρέψουν να πετάξεις, επιβαρυνόμενος με όλα τα έξοδα και ό,τι άλλο μπορεί να συνεπάγεται μια τέτοια απόφαση είναι δυσανάλογα σκληρό.
Αεροσκάφος της Aegean
Η ευθύνη ενημέρωσης δεν αφορά μόνο τον ταξιδιώτη
Μια εταιρεία που παρέχει υπηρεσίες, που μεταφέρει τουρίστες, που είναι ένας πρεσβευτής της χώρας της, οφείλει να γνωρίζει τι ισχύει στον τόπο που μεταφέρει τους επιβάτες της. Οφείλει να προβλέπει, να διευκολύνει, να στέκεται αρωγός. Μπορεί η Aegean, αλλά και οι αεροπορικές εταιρείες γενικότερα να εφαρμόζουν μέτρα που τους επιβλήθηκαν μέσα σε ένα ρευστό και πρωτόγνωρο όντως περιβάλλον λόγω της πανδημίας, ωστόσο οφείλουν να γνωρίζουν τι ισχύει. Η εφαρμογή των μέτρων δεν μπορεί να είναι μια τυφλή διαδικασία. Η υποχρέωση ενημέρωσης αφορά βεβαίως και τον ταξιδιώτη αλλά δεν μπορεί να βαρύνει αποκλειστικά αυτόν.
Και κάτι τελευταίο. Σε μια εποχή που τα κρούσματα είναι χιλιάδες καθημερινά, έχει πράγματι νόημα το PLF; Γίνεται πράγματι ενδελεχής ιχνηλάτηση;
Τα ερωτηματά μου τα έθεσα στην Aegean και κυρίως εάν έχει προβλεφθεί η έντυπη συμπλήρωση του PLF σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Έλαβα κατά τη γνώμη μου μια γενικόλογη απάντηση που δεν με ικανοποιεί. Την παραθέτω όμως για όποιον έχει τη διάθεση να την διαβάσει.
Όλα αυτά τα έγραψα γιατί λόγω του επαγγελματός μου και του μέσου στο οποίο εργάζομαι, η φωνή μου μπορεί να ακουστεί λίγο πιο δυνατά. Υπάρχουν πολλοί άλλοι όμως που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα. Για αυτούς τους άλλους ήθελα να γράψω τι συνέβη. Με στόχο όχι μόνο να ψέξω μια συμπεριφορά αλλά και να σκεφθούμε για τη χρήση και τα όρια της ψηφιακής τεχνολογίας.
Μαρία Ρηγούτσου
Γερμανικό Υπουργείο Υγείας για συμπλήρωση PLF:
* What do I do if I do not have access to a computer or smartphone, or if the Digital Registration on Entry’s travel portal is not available?
If you are unable to carry out a Digital Registration on Entry for want of the necessary technical equipment or because of a technical malfunction, alternatively you must fill out a substitute registration on paper. Where no request to present the substitute registration is made (by your carrier or the authority responsible for policing cross-border traffic), you are required, within 24 hours of entry, to either complete the Digital Registration on Entry or send the completed substitute registration by post to the following address:
Deutsche Post E-POST Solutions GmbH, 69990 Mannheim
https://www.bundesgesundheitsministerium.de/en/coronavirus/infos-reisende/faq-tests-einreisende.html
Πηγή: dw.com
